Dilemma

[Musiclover]

Ruim drie jaar geleden, in de derde van de havo, wist ik het. Ik wist het zelfs heel zeker. Ik ging de zorg in. Ik ging mensen helpen. Echter, na enige tijd werden die gedachten vervangen door andere gedachten. Gedachten als: Wil ik wel echt de zorg in? Past dat wel bij me? Ben ik er wel geschikt voor?
Enige tijd later wou ik niet meer de zorg in. Wat wou ik dan wel? Ik wist het toen nog niet. Iets met talen leek me wel leuk. Ik ben goed in talen en ik vind het leuk. Aan het eind van de vijfde, viel mijn keus daarom op de opleiding IBL (International Business and Languages). Het leek, en lijkt, me fantastisch om te kunnen reizen, in allerlei verschillende landen te komen en daar dan je geld mee te verdienen.
Echter… Deze opleiding is er één voor extraverte mensen. Ik ben erg introvert. Ik zou me waarschijnlijk niet thuis voelen op deze opleiding. Bovendoen was er ook een verplicht half jaar studeren in het buitenland. Hoewel reizen me erg leuk lijkt, ben ik te bang om het ook echt te doen. Vooral als ik alleen moet.
Ik heb daarom gekeken naar de beroepen die je met deze opleiding kon doen. Hier kwam ik het beroep directiesecretaresse tegen. Dit leek me erg interessant. In een internationaal bedrijf terecht komen, je talen daar kunnen gebruiken en met een beetje geluk ook nog eens op zakenreizen met je directeur. Helemaal zeker was ik echter nog niet.
Toen kwam ik erachter dat deze opleiding, met een havo-diploma, in één jaar afgerond kan worden. Ik heb me toen direct ingeschreven voor deze opleiding. Dit was een erg leuke opleiding. Ik zat in een fijne klas, de leraren waren leuk en de lessen interessant.
Toen kwam de stageperiode. Na veel moeite en zoeken, kon ik terecht bij een bedrijf in de installatiesector. Het was niet het soort bedrijf wat ik graag wou, maar anders was er niet. De eerste paar weken waren nog wel leuk. Ik leerde veel en ik had leuke collega’s. Na die eerste paar weken werd het minder. Het werk werd saai en zo gemakkelijk. De enige afleiding die ik had, was dat ik leuke collega’s had.

Voordat ik begon aan mijn stage, werd mij verteld dat er de kans bestond dat ik kon blijven werken. Aan het eind van mijn stage werd mij verteld dat ik dat ook kon. Hierop heb ik ‘ja’ gezegd. Ik wist immers niet wat ik dan wel wou. Zo had ik tenminste nog werk. Zeker in deze tijd is iets beter dan niets.
Op dit moment werk ik nog steeds in dit bedrijf. Ik word echter steeds ongeduldiger. Het werk is echt veel te saai voor mij. Ik moet wat anders. Maar wat wil ik dan? Voordat ik zeker weet wat ik wil, ga ik hier ook geen ontslag nemen. Ik ben niet depressief ofzo, dus is er ook geen reden om zomaar ontslag te nemen.
De laatste tijd zijn er ook steeds meer dagen dat ik zo vroeg klaar ben met mijn werk, dat ik niets doe. Ik wil gewoon iets anders, maar wat! Ik kan ervoor kiezen om gewoon bij een ander bedrijf te gaan werken. Maar wat voor bedrijf dan. Na deze ervaring ben ik er wel achter gekomen dat ik er niet geschikt voor ben om de hele dag achter mijn bureau te zitten. Is dan directiesecretaresse überhaupt wel geschikt voor mij? Zo niet, wat dan wel? De hele dag buiten zijn, wil ik ook niet. Iets met reizen lijkt mij nog steeds erg leuk. Zoals ik echter al zei, ben ik best introvert. Reisleidster wordt dan waarschijnlijk niet wat. Stewardess? Dan reis je wel veel. Echter, het meeste van die tijd zit je dan in een vliegtuig. Kun je dat dan ook nog zien als reizen?
Het lijkt me ook erg leuk om nog een keer een wereldreis te maken en dan rond komen met het geld dat je verdient tijdens die wereldreis. Dit wil ik echter niet alleen doen. Ik heb op het moment ook geen vriend die dat met mij zou willen doen. Mijn vriendinnen hoef ik ook niet te vragen. Maar… Ik dwaal af. Ik had het over wat voor werk ik wil doen. Ik heb er eerlijk gezegd ook over gedacht om een eigen restaurant te beginnen. Echter de verantwoordelijkheden die ik dan zou hebben, lijken me te groot. Ik heb er over gedacht om alsnog de zorg in te gaan. Om als operatieassistente aan de slag te gaan. Ik kwam dan echter weer dezelfde vragen tegen: Ben ik er geschikt voor? Past het bij mij? Bij de politie lijkt me ook wel interessant. Volgens een vriendin van me ben ik daar echter niet geschikt voor. Toen ik het aan m’n moeder vroeg zei ze: “Aan de ene kant wel, maar aan de andere kant ook niet.” Ik ben een erg nuchter persoon en trek me dingen niet zo aan. “Dat maakt je wel geschikt.” zei ze. Ik heb echter niet veel overwicht. Dat maakt me weer niet geschikt.
Zo zijn er nog meer beroepen die me wel interessant lijken, maar of ik het ook echt wil gaan doen…? That’s the question. Ik weet het gewoon echt niet meer. Het is allemaal zo frustrerend. Normaal probeer ik alles zo positief mogelijk te zien, maar dit… Dit is zo lastig. Ik denk nooit lang na over iets, maar hier zit ik nu al twee jaar mee en ik ben er nog niet uit. Het zou zelfs ook kunnen dat ik het wel weet, maar dat ik het niet durf toe te geven. Omdat ik te bang ben? Te weinig zelfvertrouwen heb? Ik weet het niet. Ik weet het echt niet. Ik weet wel dat het me steeds meer opvreet. Vooral op m’n werk. Daar word ik er telkens weer aan herinnerd dat ik dit niet wil. En dat ik niet weet wat ik dan wel wil.

Dit was het einde van mijn verhaal. Als je aan het einde bent gekomen, dank ik je hartelijk voor je luisterende oor. Ik moest dit DILEMMA echt even kwijt. Ik hoop dat er iemand is die weet wat ik nu moet doen. Moet ik toch die opleiding IBL gaan doen, wat waarschijnlijk niet bij me past en waar ik me waarschijnlijk ook niet thuis voel, maar wat me wel leuk lijkt, of kan ik beter iets kiezen wat ook echt bij me past? Maar wat is dat dan?

[crow]

Je verhaal is lang, maar geeft wel informatie, dus dat is nuttig gebruik van de ruimte.

Probeer twee dingen uit elkaar te houden: de inhoud van het werk en de extra's die het werk met zich meebrengt. Dat eerste is waar je dagelijks mee bezig bent, echt datgene wat je aan het doen bent. Als een dag iemand met een camera over je schouder kon kijken wat zou dan op de film komen?. Dat tweede zijn: een goed salaris, leuke collega's, reizen, internationale contacten, computer van de zaak etc.

Wees voor jezelf eerlijk waarom je je werk als secretaresse aan het doen bent. En vooral: zou je het nog steeds doen als de extra's minder zouden worden. Als je de extra's weghaalt, dan hebben sommige totaal verschillende banen veel met elkaar gemeen. Een reisleider lijkt bij voorbeeld op een gids in een museum, die tweede is alleen dichterbij en minder exotisch. Tenslotte spreekt het voor zich dat als je ergens pas begint je minder extra's zult krijgen, dan iemand die er al lang werkt.

Je zegt dat je goed in talen bent en dat je het leuk vindt. Hoe goed ben je? Hoeveel talen spreek je? Vloeiend? Heb je goede cijfers daarin? Schrijf je correct? Heeft iemand je ooit verteld dat je een "talenknobbel" hebt?

Misschien is het wat voor je om te vertalen of tolken? Het sluit goed aan op een basis als secretaresse. Het is verder een beroep dat wel met taal te maken heeft, maar niet zo "sociaal" is. Je moet wel goed geconcentreerd kunnen werken.

Wat de extra's betreft zou je als tolk misschien in het buitenland kunnen gaan werken, waardoor je ook wat de wereld ziet?