Verklaring van Bologna
De Bologna-verklaring van juni 1999 is een afspraak tussen 29 Europese landen om hun stelsels van hoger onderwijs te hervormen. Het doel is om te komen tot een gemeenschappelijk en open Europees hoger onderwijs met onderling vergelijkbare graden en erkende diploma's. In de praktijk betekent deze hervorming dat in de periode tot 2010 grote veranderingen worden doorgevoerd in het hoger onderwijs (hbo en wo).
De internationale herkenbaarheid van het hoger onderwijs bevordert voor studenten de mogelijkheden voor uitwisseling en zorgt voor een betere voorbereiding op de internationale arbeidsmarkt. Het gaat niet alleen om uitwisseling binnen Europa, maar ook om het verbeteren van de internationale concurrentiepositie en aantrekkingskracht van het Europese hoger onderwijs.
De Nederlandse universiteiten zetten de programma's zo op dat het mogelijk wordt de masteropleiding te volgen aan een andere universiteit, in een ander land en soms zelfs in een andere studierichting dan de voorafgaande bacheloropleiding. In Nederland heeft de Bologna-verklaring onder andere geleid tot de invoering van de bachelor-masterstructuur in 2002. Het hervormingsproces dat met de Bologna-verklaring is ingezet moet in 2010 voltooid zijn.
Doelstellingen in de Bologna-verklaring
- Studieprogramma's zullen worden opgebouwd in een undergraduate (bachelor) deel en een graduate (master) deel.
- Invoering van een systeem van studiepunten, zoals in het European Credit Transfer System (ECTS), om de mobiliteit van studenten te bevorderen.
- Bevordering van mobiliteit door het elimineren van belemmeringen voor de daadwerkelijke uitoefening van het recht op vrij verkeer voor studenten, docenten, onderzoekers en administratief personeel.
- Aanvaarding van een systeem van herkenbare en vergelijkbare graden, ook door middel van de invoering van het diplomasupplement.
- Bevorderen van vergelijkbare criteria en methodologieën, om te komen tot een Europese kwaliteitsgarantie.